Imola
Sunday, February 1st, 2004N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken
N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken
N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken
Naar het schijnt heb ik ergens in september fout geparkeerd op de Jansplaats in Utrecht.
Vreemd. Ik stond tenslotte netjes in een duidelijk als zodanig gemarkeerd parkeervak, en had ook een kaartje gekocht. Een kaartje van 15 euro, met daarbovenop een boete van 40 euro voor een paar uurtjes parkeren vind ik eerlijk gezegd een beetje veel.
Natuurlijk heb ik bezwaar gemaakt bij de officier van justitie, toen eind vorig jaar de acceptgiro van het CJIB bij de post zat, maar dat bezwaar is afgewezen.
Ik vraag me een beetje af of de officier van justitie mijn brief uberhaupt gelezen heeft, maar ik weet in ieder geval zeker dat hij nooit op de plek is geweest waar ik ben bekeurd.
Die moeite heb ik afgelopen vrijdag wel genomen. Vroeg op de avond was het rustig, maar tegen negenen stond het behoorlijk vol. Vol auto’s zonder parkeervergunning.
Verbaast me niks. Volgens mij is deze ietwat verwarrende situatie gewoon een mooie cashcow voor het CJIB en consorten.
Zeg nou zelf. Ziet het er op onderstaande foto uit als een plek waar een parkeerverbod geldt?
N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken
Eigenlijk wil ik best wel een keer een weekendje naar Zurich.
N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken
Die avond van Lagerhuismannetje Farid is dus morgen al.
Lijkt me een behoorlijk interessant gebeuren, maar erbij zijn gaat me niet lukken. Nachtdienst.
Voor wie qwel tijd heeft; 22 januari ‘s avonds van zes tot negen in de aula van de Amsterdamse VU het eerste Nationale Integratiedebat. Gratis entree, boeiende gasten en waarschijnlijk nog gezellig ook.
Naschriftje op 26 januri; Het blijkt dat Hilbrand Nawijn had afgezegd. Hij wou niet in discussie gaan met Marijke Vos, omdat de tekst ‘vol=vol’ op de flyer stond afgedrukt. Beetje vreemde reden om af te zeggen.
N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken
Karla Peijs heeft een boeiende brief geschreven over wat zo mooi de Rijbewijsrevolutie genoemd wordt.
Er komt een nieuw rijbewijs op creditcardformaat, het puntensysteem gaat voor iedereen gelden, als 17-jarige mag je al rijles nemen, er komt een rijbewijs voor brommobieltjes.
Geen heel slechte ideeen, al zou ik liever zien dat het paspoort op zo’n manier zou worden uitgebreid dat je em ook kunt gebruiken als rij- of inentingsbewijs. Al die verschillende pasjes en papiertjes zijn alleen maar lastig.
Waar tot nu toe wel veel mensen over struikelen, en wat ook mij niet lekker zit, is de aangekondigde verhoging van de leeftijd waarop iemand brommer mag gaan rijden.
Het is de bedoeling dat je pas op een bromfiets mag kruipen als je ouder bent dan 17.
De aanleiding daarvoor is het grote aantal 16-jarigen dat een verkeersongeluk krijgt. Scheelt per jaar 28 doden en 1174 ziekenhuisgewonden, volgens Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid en de Adviesdienst Verkeer en Vervoer. Ik vraag me alleen af hoe die lui aan deze cijfers komen. Hopelijk geen praktijkonderzoek.
Ongetwijfeld maken jonge mensen meer ongelukken dan oudere, en dat komt niet alleen door een gebrek aan ervaring, maar ook door een wat onstuimiger manier van leven.
Ik denk alleen niet dat dit een goede oplossing is. Brommerrijden is al een stuk gevaarlijker en onprettiger geworden sinds bromfietsen binnen de stad zijn verbannen naar rijstroken met auto’s en vrachtwagens die genadeloos 50 (of harder) rijden, terwijl van de brommeraar geeist wordt niet harder te rijden dan 25.
Het vreemde is dat snorfietsers nog wel op het fietspad mogen, terwijl ook voor hen een maximumsnelheid van 25 km/h geldt.
Er is nog altijd geen verplichte periodieke keuring voor bromfietsen en ook geen fatsoenlijke registratie. Er komt wel een bromfietskenteken, maar het is nog maar de vraag of dat een verbetering zal zijn.
Binnen Europa zijn er een aantal landen waar je al als 14-jarige brommer mag rijden, en dat lijkt me helemaal geen slecht idee, als er tenminste wordt gezorgd voor een goede voorbereiding in de vorm van een rijbewijs die bestaat uit een theorie- en een praktijkgedeelte, een verplichte periodieke bromfietskeuring, betere registratie van bromfiets en bestuurder (bijvoorbeeld met RFID-tags), een verhoging van de maximumsnelheid naar 60 km/h, zodat het snelheidsverschil tussen auto en brommer binnen de stad verdwijnt, en een goede controle op dit alles. Je hebt tenslotte niks aan regels als je ze niet na hoeft te komen.
Eigenlijk ben ik bang dat het plan van Peijs er vooral voor zal zorgen dat je als 17-jarige geen brommer meer aan zult schaffen, maar direkt voor een auto gaat. Je mag dan tenslotte al beginnen met lessen. Dat ene jaar wachten is niet meer zo moeilijk en spaart veel geld uit.
Dan maar geen kranten of pizza’s bezorgen en een baantje op fietsafstand zoeken.
Geen ramp, maar op die manier druk je een groep mensen die tot voor kort werden aagesproken als ‘jongvolwassene’ terug in de kinderhoek.
Peijs schrijft zelfs ‘Voor mij weegt zwaar dat het hier om minderjarigen gaat’ wanneer heer verweten wordt de vrijheid van 16-jarigen in te perken.
Grote mensen mogen blijkbaar wel spelen met apparaten die benzine gebruiken, daarmee hard en asociaal rijden, dubbelparkeren, smog en files veroorzaken en interessant doen, maar iemand van 16 moet nog maar een jaartje blijven fietsen. Als het even kan met een oranje vlaggetje aan de bagagedrager.
N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken
In integratiedebat hoort helemaal geen spatie.
(Hier staat het wel goed)
N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken
Dear Sir/Madam,
Apparently, this Email will come as a surprise to you, but after going through it, you will understand our situation, as my present condition have necessitates it, I am MADAM ANGELINA JAHJAH, the wife of late SAMUEL JAHJAH, the Chief State Security Adviser to PresidentCharles Taylor of Liberia, who was murdered, on the 27 of May 2003, We obtain your contacts privately and in view of your nature of
business and confirmed reliability we decided to send you this mail.
Zo begint een mailtje dat ik vandaag kreeg. Geen familie van de voorzitter van de AEL, maar van iemand die zegt familie te zijn van een voormalig president van Nigeria.
In het verleden heb ik vaker van dit soort berichtjes gekregen, soms zelfs per post of telefonisch.
Natuurlijk blijf ik sceptisch. In het verleden heb ik wel eens met de gedachte gespeeld voor dit soort gevallen een speciale bankrekening te openen en te kijken hoe ver je kunt gaan, maar inmiddels heb ik genoeg enge verhalen gehoord om ook dat niet meer te willen.
Iemand die wel de moeite heeft genomen te reageren is Uncle Klaas. Hij heeft een heerlijke briefwisseling gehouden met iemand die zich Prins Ado (van de gordijnen?) van Nigeria noemt.
N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken
Pinda’s oliebollenbeslag, compleet met rozijnen, poedersuiker en porceleinen schaal, koffie, thee, lange vingers, mousserende droge witte wijn en een postcodelot.
Vandaag heb ik in Utrecht m’n kerstpakket van de CNV Jongeren opgehaald. Viel nog niet mee het CNV-gebouw binnen te komen; blijkbaar was de receptioniste op vakantie.
Gelukkig bestaat er nog zoiets als een leveranciersingang. De presentielijst tekenen kan ik zelf ook wel.
Geweldig, zoveel verwennerij in ruil voor een beetje bestuurswerk.
Niet m’n eerste kerspakket van dit jaar. Randstad heeft me een flesje rode wijn gegeven, twee dagen nadat ik me er in had geschreven, na elf uurtjes werk.
Het ebdrijf waar ik tot november gewerkt heb heeft een tijdje terug een kerstkaart gestuurd. Eigenlijk is al die aandacht aan het eind van het jaar best fijn.
N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken
Het was m’n bedoeling hierboven gewoon een flashspelletje neer te gooien, maar dat ding blijkt 586 kb groot te zijn. Wie grote kleertjes draagt mag hier klikken. Na een kwartiertje snap je waarom dat flashbestandje vrij verspreid mag worden. Het spelletje is stiekem best wel saai.
N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken
Kerst is verworden tot een beetje raar feest. Op een bijna geforceerde manier moet het gezellig gemaakt worden. Vreten en zuipen tot je niet meer kunt, en als het even kan niet nadenken over mensen die het minder getroffen hebben.
Dit alles wordt aangevuld met tenenkrommende muziek en lichtjes die je huis in een kermisattractie veranderen.
Een beetje humor om de donkere dagen voor en tijdens kerst prettig door te komen is niet verkeerd.
Tijd om Grandma Got Run Over By A Reindeer van Randy Brooks weer eens te draaien.
Ook schijtband AC/Dixi heeft een kerstsingle uitgebracht. Niet dat ik de moeite heb genomen naar dat nummer te luisteren (de tekst heb ik wel negelezen), maar het schijnt losjes gebaseerd te zijn op de onvergetelijke klassieker Bro Hymn van Pennywise, en dat zegt genoeg, lijkt me.
N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken
Nu weet ik waar de uitdrukking ‘over de brug komen’ vandaan komt.
Het beklimmen van de Harbour Bridge is een behoorlijk prijzig gebeuren, helemaal als je ook de foto’s erbij wilt hebben.
och was dit iets wat ik absoluut niet had willen missen. Het uitzicht als je op 134 meter hoogte over de haven uitkijkt, links de Blue Mountains, rechts de oceaan, rondom de stad en zo’n 70 meter beneden je auto’s en treinen laat best een mooie indruk achter. Helemaal met die ondrgaande zon erbij.
De gids was ook geweldig; Helen is zo gek als een deur, maar wel ongelooflijk spontaan, wild, leuk, vriendelijk en blij.
Echt iemand die van deze brug houdt, en alle zestien mensen die bij de bouw zijn omgekomen bij naam kent.
Ook wel leuk om weer eens die feitjes over deze brug te horen die je wel wist, maar die behoorlijk zijn weggezakt.
De vier stenen pilonen staan er bijvoorbeeld alleen maar voor de sier. De hele brug wordt gedragen door een metalen constructie, maar dat zag er niet stevig genoeg uit. Vandaar die stenen bouwsels.
Voor de rest was het gisteren ook een hele geslaagde dag. Erg lekker weer om de veerboot naar Manly te pakken (en dus ook om toeristen op de foto te zetten met de opera en de brug op de achtergrond), en ook heel prettig na langere tijd weer eens ‘s nachts via Darling Harbour en Chinatown naar het centraal station te lopen.
N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken
Klipsi loopt op Antarctisch pakijs en bekijkt de omgeving met zijn verrekijker. Een nieuwsgierige pinguin loopt zijn kant op.
Klipsi vraagt zich af of dit dan eindelijk zijn kans is te dansen met een pinguin, gaat op z’n knieen zitten, steekt z’n armen opzij en roept ‘Kroak!’
De pinguin kijkt een beetje verbaasd, begint met haar vleugels te zwaaien en antwoordt met een vriendelijk ‘Krooak!’
Ook wanneer Klipsi met z’n bovenlichaam begint te wiebelen doet de pinguin hem na. Er is contact. Tranen van geluk springen in Klipsi’s ogen. Dit gelooft niemand.
Het waargebeurde verhaal bij de bovenste foto op deze pagina (de foto is nu ook terug te vinden op de weblog van Suuz)
N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken
Het mag dan wel koud zijn, hier, het laatste deel van die vlucht van gisteren was een stuk prettiger dan het begin.
Geweldig gegeten op Kingsford Smith International. Een of ander grillrestaurant naast een wokzaakje, dat weer naast een Hungry Jack’s (met het oude logo en de oude pay off van Burger King) zat.
Ideaal. Als je besteld hebt krijg je een pager en kun je vast gaan zitten en wat drinken. Tegen de tijd dat het eten klaar is begint die pager te trillen en te piepen en kun je terug naar de balie.
Fijn eten ook, zo’n barbecued Aussie breakfast. Worstjes, gebakken spek, gebakken ei (waarvan het eigeel nog lekker drilt), champingnons en een fijn bakje barbecuesaus.
Beenruimte in het vlieguig van Sydney naar Melbourne was ook zwaar okee. Geweldig veel ruimte (maar geen catering en ook geen films.. hoeft ook niet op zo’n kort stukje). Als alle 747’s van Qantas zo zijn ingericht zie ik het zondagavond helemaal zitten.
N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken
Trein- visite en bioscoopkaartjes, maar vooral veel te veel pasjes.
Vakantie. Een mooie gelegenheid je portemonnee op te ruimen.