N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

In Tonga is het alweer 2004. Gelukkig nieuwjaar, Tonga!

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Pinda’s oliebollenbeslag, compleet met rozijnen, poedersuiker en porceleinen schaal, koffie, thee, lange vingers, mousserende droge witte wijn en een postcodelot.
Vandaag heb ik in Utrecht m’n kerstpakket van de CNV Jongeren opgehaald. Viel nog niet mee het CNV-gebouw binnen te komen; blijkbaar was de receptioniste op vakantie.
Gelukkig bestaat er nog zoiets als een leveranciersingang. De presentielijst tekenen kan ik zelf ook wel.
Geweldig, zoveel verwennerij in ruil voor een beetje bestuurswerk.

Niet m’n eerste kerspakket van dit jaar. Randstad heeft me een flesje rode wijn gegeven, twee dagen nadat ik me er in had geschreven, na elf uurtjes werk.

Het ebdrijf waar ik tot november gewerkt heb heeft een tijdje terug een kerstkaart gestuurd. Eigenlijk is al die aandacht aan het eind van het jaar best fijn.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

“Heb je niks van de consternatie van vanmorgen meegekregen?” vroeg mijn moeder toen ik best wel laat wakker werd. Nee dus.

De thermostaatkraan van de douche heeft kort geleden de geest gegeven, waardoor staand in het bad gedoucht moest worden.
Niet echt een ideale situatie, dus m’n vader heeft het initiatief genomen de thermostaatkraan te vervangen.
Helaas is op de een of andere bizarre manier de hoofdleiding doorgebroken kort nadat deze werd afgesloten.
De hoeveelheid water die dan het huis binnenstroomt is enorm, terwijl je buren juist gaan bellen waarom ze geen druk meer op de waterleiding hebben.
Da’s ook meteen de grote overeenkomst tussen mensen en water; ze volgen allebei de weg van de minste weerstand.

Het meeste water is netjes de kruipruimte ingestroomd, maar dat betekent niet dat het voor de rest geen sporen achter heeft gelaten.
Misschien had ik toch sneller moeten zijn met het opruimen van die getuigschriften van die rondvlucht boven Antarctica en van Bridgeclimb, want ze hebben beide een mooie klats water meegekregen.
Eigen schuld. Het belangrijkste is dat de douche weer werkt.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Eerste kerstdag. De dag dat het stof van ‘t gourmetstel geblazen wordt.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Het was m’n bedoeling hierboven gewoon een flashspelletje neer te gooien, maar dat ding blijkt 586 kb groot te zijn. Wie grote kleertjes draagt mag hier klikken. Na een kwartiertje snap je waarom dat flashbestandje vrij verspreid mag worden. Het spelletje is stiekem best wel saai.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Kerst is verworden tot een beetje raar feest. Op een bijna geforceerde manier moet het gezellig gemaakt worden. Vreten en zuipen tot je niet meer kunt, en als het even kan niet nadenken over mensen die het minder getroffen hebben.
Dit alles wordt aangevuld met tenenkrommende muziek en lichtjes die je huis in een kermisattractie veranderen.

Een beetje humor om de donkere dagen voor en tijdens kerst prettig door te komen is niet verkeerd.

Tijd om Grandma Got Run Over By A Reindeer van Randy Brooks weer eens te draaien.
Ook schijtband AC/Dixi heeft een kerstsingle uitgebracht. Niet dat ik de moeite heb genomen naar dat nummer te luisteren (de tekst heb ik wel negelezen), maar het schijnt losjes gebaseerd te zijn op de onvergetelijke klassieker Bro Hymn van Pennywise, en dat zegt genoeg, lijkt me.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Afgelopen dinsdagochend werd ik hartelijk maar niet met open armen ontvangen op m’n werk.
Het was me niet gelukt vrij te krijgen om op vakantie te gaan, en omdat ik wel weggeweest ben hoef ik niet meer terug te komen.
De rest van de dinsdag werd dus een dag vol bezoekjes aan uitzendbureaus, en ik heb prachtige verhaaltjes te horen gekregen. Bij het ene bureau moest ik in januari maar een keer terugkomen omdat alle bedrijven toch gesloten zijn tussen kerst en oud en nieuw, een ander bureau zegt dat hun klanten heilig zijn, en dat ze me niet willen bemiddelen als ik dit soort kunstjes flik en nog een ander bureau kan me voorlopig niet bemiddelen dankzij de flexwet.

Woensdag zou ik eerst alleen vrachtwagens en containers wassen, maar uiteindelijk heb ik die dag achterop een rijdende vuilniswagen doorgebracht, en sinds donderdag mag ik mezelf schoonmaker noemen. Een groot voordeel van dat werk is dat het tussen 18 en 22 uur gebeurt, dus ‘s ochtends gaat er geen wekker.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Vandaag zat het afschrift van m’n Visa-card voor de afgelopen maand bij de post, en wat ik in de vakantie heb uitgegeven blijkt behoorlijk mee te vallen.
Vervelender is dat Visa vandaag heeft gebeld omdat iemand in Australie gisteren heeft geprobeerd een betaling te doen met behulp van mijn creditcardnummer.
Eindig ik de vakantie dus alsnog met een doorgeknipte en geblokkeerde creditcard.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Jawel, het is gelukt nieuw werk te vinden. Morgenochtend ga ik vrachtwagens en containers schoonmaken.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Volgens m’n horloge is het nu drie uur ‘s middags, maar van m’n wekkerradio moe’k nu opstaan.
Terug in Nederland. Het is hier nog kouder dan in Tokio, en naar het schijnt nog glad ook.
Gek genoeg voel ik me prima. Toen ik in Australie aankwam had ik een paar dagen hoofdpijn, maar mijn lichaam lijkt een vlucht in westelijke richting prima te vergeven, als je maar je best doet wakker te blijven tot het moment waarop je normaal zou gaan slapen.
Terug in Nederland. Ik ga werken.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Wel een heel bijzondere stad. Groot, maar met een dagkaart voor de metro is alles prima bereikbaar. Prima manier om de stad te zien, als je tenminste af en toe uitstapt en kijkt hoe het er boven uitziet.
Hoewel vel mensen anders beweren is het hier echt niet supergoedkoop qua consumentenelectronica, al is het wel geweldig rond te kijken bij een winkel als Yodobashi. Alleen al al het computerspul in de kelder… tig moederborden, systeemkasten die we hier nog nooit hebben gezien en wat voor zut al niet meer.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Zowel Telfort als Optus heeft geen roaming in Japan, dus ik ben een tijdje onbereikbaar.

De vlucht hierheel was wel prettig. Vroeg opstaan (niet leuk als je naar de kroeg bent geweest en nog een nachtelijke strandwandeling hebt gemaakt), gevolgd door 40 minuten vertraging. Het vliegveld van Sydney werd gesloten wegens een onweersbui. Bij het opstijgen nog wel een inslag gehad op de rechtervleugel, maar dat boeit niet.

Het grote voordeel van vliegen met JAL is dat je al het gevoel hebt weg te zijn voor je bent vertrokken. Het enige dat nog aan Australie doet denken zijn de flesjes water van Mount Franklin en de TimTam bij de koffie. De drukverschillen bij het vliegen zelf beginnen ook te wennen, en aan kleine stoeltjes wen je ook (na twee binnenlandse vluchten in een 717 van Qantaslink).

Nu ben ik dus terug op het noordelijk halfrond, en het is hier herfst. Het heeft zo ongeveer een hele dag geduurd voor ik een geldautomaat had gevonden die met mijn creditcard overweg kan, en vannacht heb ik ook noodgedwongen in een (te duur) hotel door moeten brengen, al is het af en toe wel lekker om TV op de kamer te hebben met overblije Japanse reclames, en een eigen badkamer met bidet is ook niet verkeerd.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Het schijnt dat het webcampionier Jenni gaat stoppen.
Gejat van Emerce

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Bijna verplicht als je in Sydney bent; eten in het ronddraaiende restaurant.
Te veel keus (en dus buikpijn naderhand).
Bizar; er loopt daar een kereltje rond met een naabordje omdat ie general manager is ofzo. Die kerel heet Charles Chui. Lijkt wel erg veel op de naam van dat goedkopierestaurant op Hoog Catherijne.

N.B. Deze post is van het oude systeem, ik sta vanwege die reden niet garant voor het kloppen van werkende en goed gevormde plaatjes, links (intern en extern) en andere van dat soort zaken

Nu weet ik waar de uitdrukking ‘over de brug komen’ vandaan komt.
Het beklimmen van de Harbour Bridge is een behoorlijk prijzig gebeuren, helemaal als je ook de foto’s erbij wilt hebben.
och was dit iets wat ik absoluut niet had willen missen. Het uitzicht als je op 134 meter hoogte over de haven uitkijkt, links de Blue Mountains, rechts de oceaan, rondom de stad en zo’n 70 meter beneden je auto’s en treinen laat best een mooie indruk achter. Helemaal met die ondrgaande zon erbij.
De gids was ook geweldig; Helen is zo gek als een deur, maar wel ongelooflijk spontaan, wild, leuk, vriendelijk en blij.
Echt iemand die van deze brug houdt, en alle zestien mensen die bij de bouw zijn omgekomen bij naam kent.
Ook wel leuk om weer eens die feitjes over deze brug te horen die je wel wist, maar die behoorlijk zijn weggezakt.
De vier stenen pilonen staan er bijvoorbeeld alleen maar voor de sier. De hele brug wordt gedragen door een metalen constructie, maar dat zag er niet stevig genoeg uit. Vandaar die stenen bouwsels.

Voor de rest was het gisteren ook een hele geslaagde dag. Erg lekker weer om de veerboot naar Manly te pakken (en dus ook om toeristen op de foto te zetten met de opera en de brug op de achtergrond), en ook heel prettig na langere tijd weer eens ‘s nachts via Darling Harbour en Chinatown naar het centraal station te lopen.