Weer een dag verstreken. Weer een voettocht langs bijzondere plaatsen. Eers richting Plaza de Mayo, en vervolgens naar Puerta Madero, de oude haven. De havenkranen staan er verlaten bij. Alleen op de plek waar ze staan ligt nog rails. Het is meer decoratief dat ze er nog staan en in en verfje zijn gezet. Ook de oude pakhuizen, die verdacht veel lijken op de pakhuizen bij het Centraal Station in Amsterdam, zijn zo te zien onder handen genomen: het metselwerk ziet er perfect uit, maar in plaats van goederen zitten de pakhuizen nu vol met restaurantjes, en daarboven… appartementen of kantoren, misschien wel beide. De enige schepen die je ziet zijn museumschepen en pleziervaartuigen. Als herinnering aan de noeste arbeid die hier vroeger werd verricht staat er nog wel een gebouw in vervallen staat met een groot aantal betonnen graansiloś aan het water. Achter een wel heel erg gesponsord plein naast de Nederlandse ambassade. Een plein met de naam ‘Reina de Holanda’ ofwel Koningin van Holland is aangeboden door bedrijven als Akzo Nobel, Heineken, ING, Rabobank, Makro, Boskalis, Shell, Stork en Unilever.
Het standbeeld van het kleine meisje dat ongetwijfeld een net de luiers ontgroeide Beatrix voor moet stellen, kijkt recht op wat een kopie van de Erasmusbrug had kunnen zijn, en, iets verder, het standbeeld van Columbus achter de Casa Rosada.
Verder langs de haven wordt het steeds rustiger. Enkele opgeknapte pakhuizen staan zo goed als leeg, en bij de pakhuizen die wel zijn gevuld valt op dat er op de gekste plekken, soms zijn complete balkons ermee gevuld, condensors van airconditioners te zien zijn. Jammer: esthetisch gezien is dat net zo mooi als een hondendrol in een kristalglas. Gemiste kans dat het klimaat van deze nieuw verbouwde oude gebouwen niet centraal geregeld wordt. Soit.
Nog een stukje wandelen verderop kom ik bij een of ander parkje met daarachter een eettentje van het kaliber waar de GGD je voor waarschuwt. Ik besluit daar mijn lunch te gebruiken. Een broodje chorizo met zelf te kiezen sausjes en salades, met een halve liter cola erbij, voor omgerekend zo’n drie euro. Krijg je helemaal gratis veel aandacht van duiven en mussen bij.
De plastic tuinstoeltjes bij dit eettentje geven uitzicht op een kade langs een soort verlande waterpartij. Lago nogwat..
Na dit bezoekje aan het compleet opgeknapte Puerto Madero ga ik naar het wat spartaanse San Telmo. De weg ernaartoe oogt wat rommelig. Een druk gelijkvloers verkeersplein, met daarbij ook nog eens gelijkvloerse spoorwegovergangen zonder slagbomen. Het is fascinerend om te zien hoe een goederentrein stapvoets, luid toeterend, probeert zich een weg te banen door een enorme massa auto’s, bussen en vrachtauto’s. Ook liggen er wat zebrapaden waar je, al zijn ze voorzien van stoplichten, met gevaar voor eigen leven naar de overkant kunt.
Maar een paar straten naast een plek waar nog geen krom grassprietje te bekennen valt, zie je hier weer de matrassen op de stoep liggen. Als de avond valt, is dit het hotel van de daklozen.
San Telmo zelf is een erg bijzondere wijk. Haast een dorp binnen de stad. Prachtige in koloniale stijl opgetrokken huizen, sommigen als nieuw, anderen zien eruit of ze elk moment om kunnen vallen, maar wel zeer indrukwekkend. De wegen zijn gelegd van straatklinkers, en er liggen nog tramrails ‘ al rijdt er aldecennia geen tram meer door de straten. Ook de oude overdekte markt, waar de meeste slagers en groentenboeren zijn vervangen door handelaren in kleding en prullaria. Wie interesse heeft in oude Duitse brieven, kaarten en postzegels uit de jaren 40 kan ze hier bij de vleet kopen. Net als complete antieke kasten en trappen, die je helaas zelf weer in elkaar moet zien te puzzelen.
Ook zit in deze markt een kroegje waar met grote interesse de wedstrijd Duitsland-Spanje wordt gevolgd. De eerste helft is al bijna afgelopen en het staat nog 0-0.
Na nog wat verdere omzwervingen besluit ik de laatste 10 minuten van de wedstrijd vanuit een café vlakbij Plaza de Mayo te gaan bekijken onder het genot van een kopje koffie. Spanje heeft al een doelpunt gescoord, maar er kan natuurlijk nog vanalles gebeuren… en een bakje koffie is nooit weg.
De stand blijft ongewijzigd, en in de nabeschouwing krijg ik alsnog alle boeiende momenten van de wedstrijd voorgeschoteld.
Wat er ook zal gebeuren, de club die zondag wereldkampioen wordt komt uit Europa en heeft nog nooit eerder ‘t kampioenschap gewonnen. Zoveel is reeds zeker.

This entry was posted on Wednesday, July 7th, 2010 at 11:45 pm and is filed under General.