Gisteren was de dag dat NASA aankondigde dat de eerstvolgende lancering van de Space Shuttle minstens een dag wordt uitgesteld. Ook viel het me op dat bouwmarkten hier allerlei zooi verkopen die in Nederland al tientallen jaren niet meer verkocht mogen worden.
Het hoogtepunt van de dag, echter was de avond. Aan de noordkant van ‘t eiland is enkele jaren geleden een lagune ontstaan. Wat ooit de kustlijn was, is nu een fantastische lokatie voor vogelspotters. Ietsjes voorbij de lagune tref je nog steeds een hagelwit strand aan, en daarvandaan heb ik, staand aan de kustlijn, de zon in de zee zien zakken. Vuurrood, met als bonus een prachtige groene flits. Geluk zit in de kleine dingen.

In de verwilderde gebieden van Flevoland worden grote grazers gebruikt om de groei van struiken en bomen in de open gebieden tegen te gaan. Mensen hebben deze dieren losgelaten in die gebieden, en door natuurlijke aanwas zijn ‘t er steeds meer geworden. Er zijn geen wolven of beren in de polder en in de winter worden deze dieren niet bijgevoerd, wat ertoe leidt dat velen (afgelopen winter 686 dieren) simpelweg omkomen van de honger. Iedere winter weer leidt dit tot discussie, maar nooit wordt er iets aan gedaan.
Ook de Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde heeft ethische bezwaren bij deze wrede manier van wildbeheer, en zou graag zien dat de mens zijn verantwoordelijkheid neemt ten opzichte van deze dieren. Eet smakelijk!

Gisteren heb ik een cultureel uitstapje gemaakt. Bij het plaatsje Estero stichtte Cyrus Reed Teed eind negentiende eeuw zijn Nieuw Jeruzalem. Ooit kreeg Teed een electrische schok, en gedurende de tijd dat hij buiten bewustzijn was, werd hij bezocht door een beeldschone vrouw die hem tot inzichten bracht die hem tot nu toe onbekend waren. De Aarde is geen bol, maar juist hol, en we leven met zijn allen aan de binnenkant. Het is niet de draaiing van de Aarde die de Aarde bij elkaar houdt. Zwaartekracht bestaat niet; het is de middelpuntvliedende kracht die ons tegen de grond drukt. De zon is een grote lamp, en maan en sterren zijn niet meer dan reflecties van dat licht.
Om deze inzichten verder te verspreiden startte hij een nieuwe religie. De Koreshianen, naar de Hebreeuwse schrijfwijze van zijn eigen naam.
Op de plek die volgens hem het midden van het universum is, werd grond verworven om het nieuwe Jeruzalem te bouwen. De perfecte stad met plaats voor 10 miljoen mensen.
Dat aantal inwoners heeft zijn modelstad nooit gehaald, maar op ‘t hoogtepunt leefden er wel 250 mensen en, ondanks het wat vreemde wereldbeeld, waren ze behoorlijk vooruitstrevend. Geld kwam onder andere binnen dankzij een supermarkt cq warenhuis en benzinepomp, er was een theater, vrouwen werden, een eeuw geleden al, als gelijkwaardig aan mannen gezien en er stond zelfs een complete met stoom aangedreven houtzagerij, wasserette en een electriciteitscentrale van 20 kW op het terrein. Nog voordat de meeste steden stroom hadden. Slim lobbywerk van Thomas Edison, die een stukje verderop een zomerhuis had, en maar niemand enthousiast kon krijgen voor wat men toen als nutteloze uitvinding zag; electrisch licht.
De Koreshianen, echter, begepen toen al dat als je met weinig mensen veel voor elkaar wilt krijgen, je het beste kunt automatiseren.

De religie van de Koreshianen bestaat niet meer. Cyrus Teed zelf overleed in 1908 en bleef dood, ondanks zijn belofte te herrijzen. Tijdens een overstroming spoelde zelfs zijn lichaam weg uit ‘t graf en verdween in de Golf van Mexico. Misschien dat er ergens een eiland is waar iemand zich uitgeeft als de opgestane Koresh..
Eind jaren 80 overleed de laatste trouwe volgelinge van zijn leer op het terrein. Daar is ze ook begraven.

Een indrukwekkende plek om te bezoeken. Net als het restaurantje op de terugweg. Randy’s Fishmarket in Naples. Een visboer met restaurantgedeelte. Ik heb een broodje Chileense zeebaars te eten, want het schijnt zo te horen dat als je in Florida bent, je dode zeedieren op moet eten.

Een paar maanden geleden zat ik nog in het koude zuiden van Amerika. Het toeristenplaatsje El Calafate, woensdag nog wereldnieuws omdat de man van president Cristina Kirchner (die van 2003 tot 2007 zelf president was) daar een hartaanval kreeg, was toen het podium van het mooiste natuurfenomeen dat je je voor kunt stellen.
Saillant detail; in datzelfde plaatsje heb ik varkensvlees, bereid met honing en bier, gegeten. Deels omdat al die runderbiefstuk die me in Argentinië werd voorgezet begon te vervelen. Deels omdat varkensvlees minder mileubelastend is dan rundvlees (sec bezien is vegetarisch eten nog beter, maar dat red je daar niet. Zodra er minder dan 150 gram vlees per portie in een maaltijd is verwerkt, is het in Argentinië al vegetarisch) en in mijn achterhoofd heeft het vurige pleidooi dat Cristina Kirchner heeft gehouden voor het varken ook wel een beetje meegespeeld. Of datzelfde pleidooi, en hetzelfde gerecht, verband houdt met de dood van de ex-president, daar wil ik niet over speculeren.

Nu zit ik een heel stuk noordelijker op het Amerikaanse continent, en het is hier ook een stuk warmer. Omdat voor aanstaande maandag de laatste lancering van Space Shuttle Discovery op de agenda staat, vertoef ik op dit moment op Marco Island, Florida. Dinsdag bleken er, ondanks de stakingen in Frankrijk, genoeg werkwillige Parijzenaren te zijn om een redelijk vlotte overstap op Charles de Gaulle mogelijk te maken, en in de namiddag was ik in Miami, waar me nog een autorit van een uur of twee wachtte.
Er zijn, daar durf ik best voor uit te komen, prettiger plaatsen te bedenken om voor ‘t eerst in een automatisch schakelende auto te rijden als Miami tijdens de spits. Ik was blij de stad uit te zijn, al heeft de lange, rechte weg door het moeras die ik daarna moest volgen, Tamiami Trail, ook zo z’n nadelen. Omgerekend mag je daar 90 kilometer per uur, en je hebt echt cruisecontrol nodig om die snelheid vast te houden. Je wordt zo polderblind als de pest, en voor je ‘t weet rijd je te hard – en eigenlijk moet je dat niet doen in een gebied waar het achter de struiken schijnt te wemelen van de alligators, panters en poema’s. Ik heb ze nog niet gezien trouwens. Ik hoop nog wat diertjes te zien, maar dat zal ongetwijfeld goed gaan komen. Rondom groeien mangroves, en het kreekje dat hier vlakbij stroomt schijnt regelmatig bezocht te worden door zeekoeien en dolfijnen. En dat bij een temperatuurtje van rond de 30 graden. Ik vermaak me wel…

De Wiimote heeft onverwacht nuttige mogelijkheden. Met wat knoeien kun je de ingebakken versnellingsmeters en infrarood-sensor voor allerlei experimenten en continu-metingen gebruiken. Afgaand op engineersonline maakt ie het mede mogelijk voor ‘n knaak en een bos wortels een compleet weerstation te bouwen.

Hartstikke stoer en nuttig.. wat dat betreft snap ik echt niet waarom de jongen in ‘t filmpje hieronder een shirt draagt met het woord ‘Geek’ erop geborduurd…

01001101 01100001 01100001 01101011 00100000 01100101 01110010 00100000 01100101 01100101 01101110 00100000 01101101 01101111 01101111 01101001 01100101 00100000 01100100 01100001 01100111 00100000 01110110 01100001 01101110 00100001