Hoe relaxed het hier is, blijkt erg snel uit de veelvoud aan gebedshuizen die je gebroederlijk naast elkaar ziet. In één straat zie je met het grootste gemak een hindoetempel naast een moskee naast een boeddhistentempel naast een kerk en zolang je je een beetje gedraagt en binnen netjes je schoenen uitdoet laat iedereen elkaar in z’n waarde.
De oude binnenstad van Melaka is echt een heerlijke plek om wat rond te banjeren door de smalle straatjes en de onvermijdelijke toeristenbuurten erbuiten. Omdat het leuk is bulten te beklimmen is het de moeite waard naar de ruïne van de oude kerk bovenop de heuvel achter Stadthuys te lopen. Deze bouwval was in 1548 een Portugese katholieke kerk, werd in 1641 omgebouwd tot Nederlands hervormde kerk, en deed vanaf 1824 dienst als Engels kruitmagazijn. Heden ten dage maakt het gebouw een wat verweerde indruk, maar grafstenen lezen blijft leuk – en wat direct opvalt zijn twee grafstenen naast elkaar, waarop het hedendaagse woord “ligt” totaal anders is gespeld; op de steen uit 1673 is het “leght” terwijl die uit 1678 speekt van “leyt” – spellingshervormingen kunnen snel gaan..
Bovenop deze heuvel heb je bovendien een mooi uitzicht over de stad. Toch heeft het weinig zin hier uren en uren te blijven. Weer beneden wachten het restant van het portugese fort A Famosa en de drukke toeristenwinkeltjes, waar je nu al T-shirts met de tekst “Hard Rock Cafe Melaka” kunt kopen, terwijl een paar straten verderop nog volop gebouwd wordt aan het restaurant waar straks de officiële shirts verkocht gaan worden. Die opent pas in 2013 – op een prachtlokatie aan de rivier. Iedereen die vanaf Stadthuys naar Jonker Walk loopt komt erlangs.
Aan diezelfde rivier zit een andere toeristische highlight. Het maritiem museum, met als voornaamste attractie een replica van de Flor de la Mar; een Portugees vrachtschip dat in 1511 verging tijdens een vaartocht van Melaka naar Goa.
Een boot die gelukkig niet vergaat vertrekt vanaf een aanlegsteiger vlakbij dit museum; een rondvaartboot over de Melaka-rivier is een mooie manier om meer van de stad te zien dan het historische centrum alleen. Al blijkt al snel dat het daarbuiten ook allemaal gauw wat minder spannend wordt. Het is gewoon een generieke stad, zoals er velen zijn, met winkels, restaurants, bioscopen. Hier en daar wat opgeleukt met permanent opgestelde kermisattracties als een reuzenrad en een achtbaantje en een vrij recent gebouwde monorail, die door de vele kinderziektes niet meer wordt gebruikt. Wel heel interessant om te zien vanaf het water is Kampung Morten. Traditionele Maleise houten huisjes. Van een afstandje lijkt het wel een openluchtmuseum.
Het is de bedoeling vanavond bij Capitol Satay te eten, maar helaas hangt daar een bordje op te deur met de tekst ‘close today’ – gelukkig worden restaurantformules net zo gretig gekopieerd als kledingdessins, dus zijn er meerdere satérestaurants in de buurt. Allemaal in dezelfde straat in de Indische wijk. Het concept? Een buffet met allerhande gerechtjes op een stokje – van vlees tot vis tot garnaal tot omelet tot vegetarisch, en van hartig tot zoet. Je laadt je bord vol met alles dat je lekker lijkt, en aan tafel doop je dat in een pot vrolijk pruttelende kokende satésaus. Naderhand worden de lege stokjes geteld en krijg je de rekening gepresenteerd. Leuk en gezellig.
Inmiddels is het donker, maar de Menara Taming Sari is nog open. Een ronddraaiend uitzichtsplatform brengt je tot 80 meter hoogte, en dat levert een erg mooi panorama op van een erg mooie, historische, maar ook toeristische stad.

This entry was posted on Tuesday, November 27th, 2012 at 1:10 pm and is filed under World.